Yokluğunu şehirler ile eşleştirdiğim şiirlerde
Kendine yabancılaşıyor
Mezopotamya’nın yanık bağırlı şehirleri…
Süryani bir terk ediş yaşıyor Mardin
Dinlerden arınıp insan kalmak istercesine…
Hırçın bir dalgaya vuruluyor Karadenizin çocukları
En çokta Artvin üşüyor sınırın ucunda unutulmuş sevdaları ile
Sarhoşluğu, kemaletinden olsa gerek
Döne döne varıyorum Edirne’den Tekirdağ’a ve
Coşkulu bir sevda oluyorum Trakya ellerinde
Çanakkale’de vurulup ölmekten öteye geçiyorum
Bu sefer doğumlar seçiyorum Anafartalar’da
Ah Ege gitmelerimin en çok öykündüğü şehirler barındıran ülkem
Sahipsiz çocukların sürüldüğü her bir coğrafyada
Kaç ben barındırıyorsun acep içinde
ve
Yörük bir Bektaşi oluyorum
Akdeniz’in yaylalarında Toros’lara gönül koyan
Bilmiyor hiç bir tarih
İç Anadolu’da vurgun yemiş yüreklerin sızısını
Bu yüzden sevdiğimi gömüp Ankara’nın sessiz ve üşüten yalnızlığına
Kaybediyorum kendimi İstanbul’un kendisini bilmez hallerinde.
Boğazıma yarden sevmeler diziyorum
Biraz Diyarbekir oluyor, biraz Kürt kızı kokuyor sevdalarım
Haydi aydınlanalım diyor ya Eskişehir
Yepyeni umutları serpiyorum bulut diye gökyüzüne
Demli bir çayı yudumluyorum Samsun’da
Kurtuluşuma adım attığım o sahil kasabasında büyüyorum
Aklım
Kızılbaş bir sevdanın yangınında yitiyor ve
Şii bir aşk oluyor Dersim…
Bilemezdim yüreğimden kopan semahın
Konya’da semaya dönen Mevlana’nın kapsını çalacağını
Aleme aşk ile yağan yağmur misali
Döküleceğini Kızılırmak’a boylu boyunca
Çorum’da, Maraş’ta kapısına kırmızı işaretler ile mühürlenen
Çocuk oluyorum, atalarımdan aldığım aşkın cevheri ile yanıyorum Sivas’ta
Haydi diyor zaman
AN’adolu OL’mak gerek şimdi
Ölümleri onurlandırıp
Doğumları kutsamak için
Kurban ediyorum bana dair olan
Bütün sevmeleri
AŞK olsun diyorum Sümela’dan Meryem Ana’ya
Pir Sultan’dan Hünkar Bektaş’a
Bayram Veli’den Mevlana’ya
AŞK OL’sun…

Tali