Uyanamadım,
belki de uyumadığımdandır bu hallerim…
Mesela
gece kırk yıldız içinde Jüpiter’i tanıdım.
Güneşin gelişini gördüm,
ayın gidişini.
Yaprak havaya dokunduğunda öten
martı seslerine takıldım.
Kargaları düşündüm,
bilge ve özgür hissettim
aldığım nefesi.
Yol kenarlarına dikilmiş
bayrak direklerinde göndere çektim,
kızıl gökyüzünün şuh çekiciliğini.
Kaldırım kenarında sürgün veren bir fidanla değiştim
sahipsiz kalışlarımı.
Mısır koçanı gibi püsküllü idi
değirmende öğüttüğüm zamanlarım.
Şimdi sen
beşibiryerde mutluluklar istiyorsun
ben toprağın kokusuyla dudak dudağayım.
İçime nehirler çekip
volkanlar kusuyorum
sarhoş bir serseri misali.
Sana ithaf edilmemiş şiirler yazıyorum.
Laf yine dolanıp durup
sana geliyor
ne anlamı kalıyor ki
kızıl gökyüzüne yasladığım
göğüs kafesimde ki bilgeliğin.
Yine bir nefese kurban gidiyor işte
şu vakitsiz kendimi terk edişlerim…
Sen Yoksun…
Tali
Yorum Yok