Gölge

Görüyorsun, işgalci sonbahar kadehimde.
Tutukludur dokuz aylığına şimdi ışığın mevsimi.
Bak omuzlarında yanıklar da soğudu işte.
Kim dayatıyor bu çağı bize böyle, söyle kim.
Annem de taşımıyor artık ağrılarımı,
bana bir şiir gerek.

Doğumumu bekler gibi içimin acısı ve
doğduğunda herkesin kabuludur sonbahar sancısı.
Yazgımı büyütecek mevsimsizliğim,
benim bu olmamışlığım, hepsi burada şimdi.
Bir öğle üstü boş bir meyhanede bardaklarla konuşuyor olmam,
sanma ki yalnızlığımdan.

Kendime yeterim diye doğurdular beni,
hayatı hesaba katmadılar.
Caddelerin ıslaklığını, bulutun geçişini,
ellerini o kudretli yoğurucunun,
hesaba katmadılar.

Bırak bu sözleri, bende sonu geldi kendimin.
Hiçbir zaman ben olmayanın sonu geldi.

Mevsimlerin tekrarlı sonluluğu kıskandırır beni, bilir misin.
Çekip gitmeyi bilirler de ondan mı ?
Bilmiyorum.
Bana bilmek öğretilmedi ki, ben öğretilmeyi biliyorum.

Olmamışlığın mendilleri şimdi avucumda, ovalayıp duruyorum.
Ben böyle oldukça oturup elmalar soyarım ömrüme, bilir misin.
Sonra hiçbirini yemem, ben elma sevmem bilir misin.

Galiba rüzgardı ömrüme gölgesini düşüren,
bir düşkün kent, dalgın bir çocuk, rastgele kadehler.
Tüm kalanlar bunlar bende,
ben olmayandan geriye kalacak olanlar bunlar.

Annem de taşımıyor artık ağrılarımı, bana bir şiir gerek.
Bana bir şiir gerek anne.

Bay C