Hiç

Çöllerdeki kumlara kar, molotof beyinlilere kurşun yağdırdım

Fırından çeyrek altın, kuyumcudan ekmek, papazdan pilav aldım

Tac-Mahali Fransa’da,  Piramitleri Yeni Delhi’de gördüm

Kutuplarda yürüdüm, bitap düştüm

Gezgin kütüphanenin rafından elma çaldım

Finansal yoksunluklar ve yer çekimsiz ideal şartlarda

Cevapsızlardan kıpkırmızı olmuş telefon listemde

Tok tavuk gibi boş buğday ambarlarında

Bazılarının içinde, bazılarının gerisinde

Ama bütün bir kılıç balığı yutmuş gibi dimdik durarak tökezledim

Masalları bozdum,  Çizmeli kedi değil Çizmesiz Köpek dedim

Her cümleye bir anlam yükledim ağzına kadar

Sonra hepsini tren vagonlarında taşıdım bir vurdumduymazlığa doğru

Bazen yakınlarımı aradım savaş sonrası

Bazen bir hiç olarak kaldım öylece

Şimdi bir musalla taşı sallanıyor zihnimde

Ve ben seçmedim böyle olmayı

Oluyor olmayı , olmamayı , olamamayı….

Not: İlk dize için (Çöllere kar yağdırma) Yıldız Tilbe’nin “Sorma” Şarkısına teşekkürlerimle.

El Arte