Mürai Fahişe

Ağlak bir fahişenin ucuz parfümünden daha beter kokar sokakları,

Akan rimellerinden rahmet yağacağını uman insanları var bu kentin.

Dudağının kenarından sızan faili meçhul kanı ruj lekesi gibi görenlerin,

Günahkâr ellerini hürmetle öpülesi sananların mabedi İstanbul…

Bacaklarını ışıklı bir köprünün üstünden iki yakaya ayırmış ölümü bekler,

Her ölüşünde acılara gebe rahminden boyalı yüzüne hayran yaşamlar doğar,

Hiç kimse piç olduğunu kabul etmez ya, bu mürai fahişe en çok ona ağlar…

Jerfî