Şimdi ben seni,
Haziranda bir Cumartesi gibi düşünürüm.
Ilık boynunda gölgeli iki sevgili.
Yürüyelim caddede güneş mirasını devrederken,
kuşanalım lacivert örtüsünün gecenin.
Ağzınla toplukların arasında,
bensizliğin bir ahengi olmalı, hoş bir yanı.
Yoksa bu kadar çabuk unutur muydun adındaki caddeyi,
Sesimdeki vapur isimlerini.
Şimdi parmakların uzanıyor rıhtıma.
Bir eflatunda soluklanıyor nefesin.
Eski bir keman tamamlıyor yüzünün eksik dil hecesini.
Gözlerinin her dilde mavi oluşunu fısıldıyor dolmuşlar.
Bu vapur’a aldırış etme n’olur.
Firesiz ismini çekiyor sesimin sularından,
karşı kıtada gözlerinde karar kılıyor sonra.
Oysa senin gözlerin her kıtada mavidir.
Yatakların geniş, boynunda akasya ışıkları,
üç denizin tuzu kasıklarında boylu boyunca.
Adını kazıyorum akşamüstü bir vapura.
Seninle sevdamız BÜYÜK harflidir.
Bay C
Yorum Yok