Zaman ellerinin arasından akıyor.
Avuçların hep sımsıkı…
Bir rüzgâr çıksa,
Yeniden başlayacaktık belki…
Boynum camdan ince…
Boğazıma kumlar dolanmış.
Zaman akıyor bedenimden.
Ellerindeyim sanki.
Avuçların sımsıkı…
Her şey kayboluyor bazen
Bakışların, hayat kırıntısı içimde
Un ufak olmuş zaman
Avuçlarım kanlar içinde
Kum gibi hapsediyorum kendimi,
Kendimden yarattığım kafese.
Dökülüyorum çekimine.
Bir rüzgâr çıksa…
Uzak
Yorum Yok