Tahta bir masa attım denizin kıyısına. Önümde bir defter, bir kalem bir de akşamüstünü selamlamak için bir kadeh rakı. Rakının üstüne döktüğüm suyla gidiyor şeffaflığı, elimden dökülen kelimelerle benimki. Yazdıkça başım dönüyor. Sayfayı değiştiriyor saki. Yazdıkça aklım dönüyor etrafında, döndükçe yol alıyorum aşka dair. Yazdıkça bitiyor sayfalar. Saki değiştiriyor sayfaları.
Sakince yaşıyorum bir sahil kasabasında. Geniş zamanlar geçiriyorum denizin kıyısında. Varlığına alışmaktan uzun zaman alıyor yokluğuna alışmak. “Bir varmış”la başlayıp, “bir yokmuş”la biten bir masal belki hayat. Mutlu zamanları ve yalnız sonları olan…
Yokluğundan gemiler yapıyorum, kağıtlardan bir sen. Uzaklara dalıyor gözüm, ellerim gözlerimin etrafında çepeçevre. Yokluğunla açılıyorum denize, aklımda kağıtlar. Açıyorum 52 tanesini önüme, anlamlar arıyorum resimlerin yan yana gelmesinden. Sırt üstü yatıyorum sandala. Yine de dört yanım mavi, bir yanım sen. Yan yanayız; sen, ben ve mavi.
Gece bastırırken dönüyorum masama. Bir kadeh daha koyuyorum önüme. Rakıyla aşkı değişiyorum içtikçe. Şişe boşalıyor, sayfalar doluyor; her şey sana dair. Boş şişenin içine sıkıştırıyorum yokluğunu. Savuruyorum bir şişe yalnızlığı denize. Mahzenimde gün yüzü görmemiş yüzlercesi… Başka bir sahilde kavuşma umudu içimde. Başım dönüyor biraz, yakamozdandır belki.
Uzak
Yorum Yok