Teknoloji insanların iliklerine işlemiş, para hüküm sürüyor sanki insanlar zombi olmuş. Efendileri para, hizmetçileri ise insan. Gerçekten insan yapan, bizi (hatta bazılarını insan saymıyorum neredeyse, kendi türüm olduğu için utanıyorum) hayvandan farklı kılan sevgi, saygı, dürüstlük, hoşgörü. En önemlisi de sevgi…
Biz bu noktaya nasıl geldik?
İnsanlık nelere muhtaç ve nelere muhtaç olmalı?
Ey okuyan kişi! Tahmin ediyorum senin çevrende de böyle kişiler var. Para hastası, teknoloji muhtaç. Lütfen ona sevgi, saygı, mutluluk, kardeşliği öğret. Ama kendin de bu ilkeleri unutma. Mutluluk para, teknoloji değildir. İnsanlık ilkelerine uymak mutluluğun ta kendisidir. Evet, bende bazen teknolojinin dipsiz kuyusuna düşüyor, hatta ve hatta fazla abartabiliyorum. Ama en azından ben bir çocuk olarak, insanlık ilkelerini çiğneyip yerlerde süründürmüyorum.
Kısacası sakın o güzel kalbinin gülden ırmağını kurutma, hedefin doğrultusunda hep yürü, ne pahasına olursa olsun hep yürü…
Sevgi, saygı, dürüstlük, barış, dostluk antika hacı hoca sözleri değildir. Bunu kalbinin bir köşesine kilitlemeni istiyorum.
Ali Tuna Konuk
Editor Notu : 10 yaşındaki genç yazarımıza yazısı için teşekkür ederim.
Yorum Yok