Kulp

söğüt dalları sarıyor omuzlarımı

sevdiğim kadın gibi

çimenlere secde edip toprağa dileniyorum

toprağa direniyorum

nadasa sürgünlüğümü

affetsin diye

bir köy çeşmesinin üzerine çıkıp

ayaklarımı sallıyorum

çocukluğuma

Kamarot